Tamanu (Calophyllum Inophyllum)

Inne nazwy: Domba, Kalaba, Dilo Nut

Wynik szkodliwości: 1 (Substancje naturalne)

Tamanu, naukowo znany jako Calophyllum Inophyllum, nosi inne nazwy, takie jak Domba, Calaba obovate lub Dilo Nut, odnoszące się do jego polisemii i niezwykłej użyteczności. Roślina ta pochodzi z Azji, w szczególności z obszarów południowo-wschodnich Indii i północnej Australii. Wykorzystywana jest głównie w przemyśle kosmetycznym, ale znajduje również zastosowanie w medycynie i żywności. Jest również wykorzystywana jako drzewo cieniujące w krajobrazie lub jako element dekoracyjny w parkach i ogrodach botanicznych. Tamanu osiąga wysokość od 6 do 25 metrów i ma charakterystycznie ukształtowaną koronę z gałęziami rosnącymi w kilku kierunkach.

Jego zalety to przede wszystkim olej pozyskiwany z nasion rośliny. Olej tamanu jest szczególnie popularny w kosmetyce ze względu na swoje właściwości regeneracyjne i lecznicze. W rzeczywistości zawiera substancje, które promują tworzenie nowych komórek, a tym samym wspomagają gojenie się ran. Ma również właściwości przeciwzapalne i jest odpowiedni dla skóry wrażliwej. Olejek zwykle znajduje się w produktach do pielęgnacji skóry, zwłaszcza w kremach, balsamach, serum lub mydłach. Olejek eteryczny jest również ekstrahowany z tamanu i stosowany w aromaterapii ze względu na jego uspokajające działanie.

Olej tamanu jest również stosowany w medycynie do leczenia różnych problemów skórnych, takich jak trądzik, egzema, oparzenia lub wrzody. W przemyśle spożywczym orzechy tamanu wykorzystywane są ze względu na wysoką zawartość białka i tłuszczu. Chociaż drewno tamanu samo w sobie nie jest wystarczająco wytrzymałe i odporne na szkodniki, może być wykorzystywane do produkcji mebli lub łodzi, zwłaszcza na obszarach, gdzie rośnie w dużych ilościach.